Αυτήν την συνταγή την αφιερώνω στο γιό μου, ο οποίος λατρεύει τα φυστίκια, με την τραγανή επικάλυψη- που πωλούνται σαν Ζολίτα- και δεν του επέτρεπα να τα αγοράζουμε συχνά, γιατί ανησυχούσα για τα συστατικά τους.
Όσο είχα ψάξει στο διαδίκτυο, έβρισκα μόνο συνταγές για πικάντικα φυστίκια μερικής επικάλυψης, δηλαδή ήταν πασπαλισμένα με μπαχαρικά αλλά όχι καλυμμένα μέσα σε κέλυφος. Έτσι επιχείρησα μόνη μου.
Το πρώτο υλικό που σκέφτηκα σαν συνδετικό ήταν το ασπράδι αυγού. Ίσως γιατί ασχολιόμουν εκείνες τις μέρες με αμυγδαλωτά, γαλλικά macarons και ιταλικά amaretti και είχα πλεόνασμα ασπραδιών στα χέρια μου. Χτύπησα ένα ασπράδι αυγού με το μιξεράκι του φραπέ να ασπρίσει και μετά πρόσθεσα από το μίγμα μπαχαρικών που είχα ετοιμάσει, τόσο όσο να γίνει μια πυκνή πάστα που κολλούσε πάνω στο φυστίκι.
Για να αποφασίσω για το μίγμα, πήρα τα μπαχαρικά που μου άρεσαν και άρχισα να προσθέτω δοκιμάζοντας παράλληλα. Δεν είναι δύσκολο αυτό: κουρκουμάς, πάπρικα, καπνιστή πάπρικα, κίμινο, λιγο τσίλι. Πρόσθεσα και λίγη ζάχαρη άχνη που έδωσε μια γυαλάδα στην πικάντικη μαρέγκα όταν ψήθηκε. Αν είχα φρέσκο κάρυ θα έβαζα, αλλά δεν έχω πάει για προμήθειες και τώρα το καλοκαίρι προσπαθώ να ξεστοκάρω τα μπαχαρικά μου, παρά να αγοράζω φρέσκα.
Πιστεύω πως με ό,τι κι αν θελήσετε να πειραματιστείτε θα σας αρέσει. Η γεύση του φυστικιού ταιριάζει με όλα. Ακόμα και τριμμένα μπισκότα να πρόσθετα στην μαρέγκα και με αυτό το μίγμα να τύλιγα τα φυστίκια, πιστεύετε πως δεν θα ήταν καλό;
Εριξα μέσα στο μίγμα τα καθαρισμένα φυστίκια και τα γύρισα με ένα κουταλάκι να καλυφθούν καλά. Πρόσθετα φυστίκια μέχρι που δεν υπήρχε περισσευούμενη πάστα. Μετά τα άπλωσα σε αντικολλητικό χαρτί, ένα -ένα γιατί ανησυχούσα μήπως τα σύρω στο χαρτί και χαλάσω την επικάλυψη.
Τα έψησα στους 160βαθμούς αέρα για 30λεπτά και μετά μείωσα στους 130βαθμούς και έψησα για άλλα 30 λεπτά. Το φυστίκι ρουφά υγρασία και θέλει σιγοψήσιμο να στεγνώσει μέχρι μέσα. Αν χρειαστεί, αφήστε τα κι άλλο στους 100 βαθμούς αέρα.
Βγάλτε τα, αφήστε να κρυώσουν εντελώς και φυλάξτε τα σε βάζο μαρμελάδας με καλό βίδωμα. Δεν αγαπούν καθόλου την υγρασία. Μέσα στο βάζο διατηρούνται εξαιρετικά για μια εβδομάδα (μπορεί και περισσότερο). Μπορείτε πάντα να τα φρεσκάρετε, περνώντας τα από το φούρνο.
Φυστίκια πήρα αράπικα ψημένα, τα ξεφλούδισα και τα χρησιμοποίησα. Πιστεύω πως και οι αραχίδες (αυτά που τρώει ο Σούπερ Γκούφη) θα είναι πολύ καλά 🙂
Όταν τα έβγαλα για γευστική δοκιμή, έπρεπε να βλέπατε τα βλέμματα πως ζωντάνεψαν! “Εχουμε πάρτι;;;” και η διάθεση ανέβηκε κατακόρυφα! Ήταν λίγο γλυκά από τη ζάχαρη, ελαφρά πικάντικα, έντονα αρωματικά. Tραγανά φυστίκια ντυμένα σε μια τραγανή, πικάντικη μαρέγκα. Η μαρέγκα δεν φαίνεται με τίποτα! Ήξερα τι είχα βάλει στα συστατικά και έτσι χάρηκα που έβλεπα τον γιό μου να τα τρώει με τόση ευχαρίστηση.
Σημείωση: Διαβάζοντας τα συστατικά στα φυστίκια Ζολίτα, είδα πως χρησιμοποιούν αλεύρι σταριού, πατάτας, καλαμποκιού και μαγιά. Πιθανά να γίνεται συνδετικό υλικό με αλεύρι και νερό και εκεί προσθέτουν τα μπαχαρικά. Δοκιμάστε κι έτσι.
